SNIPPERDAGEN VOOR VRIJWILLIGERS

Zo, de snipperdagen voor de vrijwilligers zitten er weer op. Altijd weer een hele gebeurtenis.

Want voor de vrijwilligers zijn het geen dagen waarop je een beetje bij kunt komen van de voorjaarswerkzaamheden. Integendeel. Snipperdagen betekenen voor ons keihard werken:

vijf dagen achter elkaar ’s ochtends en ’s middags met de versnipperaar door het hele park trekken om alle takken in de rammelende machine te steken en te versnipperen. Onder de hels krijsende geluiden van een stampende dieselmotor in weer en wind – op vrijdag zelfs met sneeuw – met kar en aanhanger de paden op, de lanen in.

We weten dat niet iedereen dit toejuicht: het lawaai, het versnipperen, houtsnippers in het bos. Een toelichting is dus op zijn plaats.

Waarom die radicale opruiming van takken in alle soorten en maten? Daarvoor zijn twee redenen. De eerste is het opruimen van de stormschade. Bij die recente stormen zijn nogal wat bomen omgewaaid. De kleintjes, ach, da’s niet zo’n probleem. Maar er zijn ook enkele fenomenale woudreuzen omgegaan. In het bos, over paden, vlak langs het landhuis dat er met enkele kapotte ramen en een flink beschadigde tuinmuur gunstig vanaf kwam. Bomen op wandelpaden zagen we zo snel mogelijk weg: Te Werve is geen klimbaan. Maar onze zaagploeg let ook op bomen die uit het lood zijn geraakt. En op zware takken die hoog in de boom zijn blijven hangen maar elk moment los kunnen raken. En van al die bomen komt ongelooflijk veel hout af: bergen en nog eens bergen hout dat opgeruimd moet worden. En dan is er het jaarlijkse snoeihout. Waarschijnlijk door de klimaatverandering én door de vele stikstof in de lucht en bodem zijn bomen en struiken flink gegroeid. We willen van Te Werve geen donker bos maken maar een redelijk open landschap waarin je goed én veilig kunt wandelen en genieten. Dat snoeihout ging vroeger allemaal op rillen: rijtjes hout in het bos. Dat doen we nog steeds, maar bomen en struiken groeien veel harder dan ze verteren. Zonder hakselen is het hele terrein binnen enkele jaren bezaaid met zulke houtrillen: een houtopslagterrein. Dat doen we niet.

We laten overigens een heleboel rillen intact en we leggen ook nieuwe aan: meer dan genoeg voor insecten, vlinders en vogels. (Dat vinden de roofvogels overigens ook!)

 

Foto: Mirco Cuppens

En dan het lawaai. Zelf werken we met gehoorbeschermers en met beschermingsbrillen. Enkelen met een kap die ook het gezicht beschermt, want soms schieten de houtsnippers in het rond. Maar om bezoekers een plezier te doen kiezen we het vroege voorjaar: dan vallen we de minste mensen lastig. Op 1 april hebben we de snipperwerkzaamheden voor dit jaar afgerond. Wel kan het zijn dat we nog enkele omgevallen reuzenbomen verder in stukken moeten zagen om ze te kunnen afvoeren.

Tot slot de mycologen: de liefhebbers en kenners van zwammen of schimmels. We weten dat het er velen zijn onder onze donateurs en zij weten dat Te Werve honderden soorten herbergt. Ook hun bezwaren snijden hout! Voor hen is het goed om te weten dat we praktisch geen zacht hout zoals wilgen of populieren hebben gesnipperd. Op de overige soorten kunt u misschien al de komende (natte) herfst soorten verwachten als de stinkzwam of het hazenpootje. Later mogelijk gevolgd door verschillende soorten leemhoeden.

Houtsnippers worden veel gebruikt in tuinen, vooral op de paden. Ze houden de groei van onkruid tegen. Nu hebben wij als tuinliefhebbers op Te Werve vanzelfsprekend helemaal geen onkruid (toch?), maar de snippers zijn zo goed mogelijk verspreid. Daar zullen we geen last van krijgen.

Misschien vraagt u zich af waarom we ze niet verkopen: de takken en de snippers. Houtblokken verkopen we op hele kleine schaal zolang het er is. Voor takken en snippers zijn de transportkosten (en de milieukosten van het vervoer) veel te hoog. Dat levert geen enkele bijdrage aan het milieu.

De takkenherrie is voorbij; ook wij zijn blij!

Mvl2-4-2022