SNEEUWKLOKJES
Heb je ze al
gezien, ze zijn er weer! De sneeuwklokjes steken hun kopjes alweer boven de
aarde uit. Aan het begin van ieder jaar kondigen deze tere plantjes, met hun
witte klokjes, de naderende lente aan en geven Te Werve een magische aanblik.
De
sneeuwklokjes, behorend tot de narcisfamilie, zijn symbolen van hoop en
vernieuwing, maar ook van zuiverheid en onschuld vanwege de witte kleur. Ze
bloeien als de winter bijna voorbij en de lente op komst is.
Collega
vrijwilliger Marieke, die hier al vele jaren rondloopt, vertelde me dat de
sneeuwklokjes de lievelingsbloemen waren van Kees Kort, een naam die
onlosmakelijk verbonden blijft met Te Werve. ‘Hij bracht altijd sneeuwklokjes
naar het graf van zijn vrouw.’
Marieke vertelde enthousiast dat Kees haar verteld had over de mieren die ook voor verspreiding van sneeuwklokjes kunnen zorgen. Een zogenaamd mierenbroodje is een aanhangsel aan zaden van het sneeuwklokje, dat als voedsel kan dienen voor mieren. De mieren nemen de mierenbroodjes mee naar hun nest, maar ze verliezen onderweg wel eens wat… en als de mierenlarven in het nest het mierenbroodje, dat wel is overgekomen, hebben afgekloven brengen ze zaadrestanten weer buiten het nest. Opgeruimd staat netjes. En zo kan dat zaad op andere plekken weer ontkiemen.
Veruit de
belangrijkste vorm van vermeerdering van sneeuwklokjes gaat
via ongeslachtelijke voortplanting; vermeerdering van de bolletjes. Waar
de sneeuwklokjes eenmaal groeien kunnen zij zich gemakkelijk handhaven.
Sneeuwklokjes
hebben een voorkeur voor een kalk- en humusrijke grond in de halfschaduw. Op Te
Werve komen verschillende soorten sneeuwklokjes voor.
Van oorsprong
komt het lenteklokje uit midden-Europa en je kunt ze herkennen aan de groene
vlek onder de top op de
bloemdekbladeren. Er zijn in Nederland geen
natuurlijke populaties meer. Vroeger kwam de soort van nature in het
oosten van ons land voor, in de buurt van Oldenzaal. Nu is de soort op sommige
plaatsen verwilderd als stinsenplant, zo ook op Te Werve. In België wordt
het lenteklokje wettelijk beschermd.
Dan is er ook nog een zomerklokje (Leucojum aestivum), hoe zit het daarmee? Dat bloeit gewoonlijk wat later, van april tot juni, dus niet in de zomer, zoals je zou verwachten. De plant wordt 30 tot 60 cm hoog en bloeit in de lente samen met het lelietje-van-dalen. Het zomerklokje was een tot 2017 beschermde plant. Men treft deze lokaal aan in het westen van ons land.
Bron: Wikipedia, Natuur- en
Cultuurhistorische Vereniging Te Werve en IVN
Foto’s: JG