SMITH, VOOR AL UW KLUSSEN

Of het nu gaat om het verkopen van ijs, het opduiken van granaten, het houden van toezicht of het snoeien van wilgen: voor al die klussen is hij uw man. Onthoud de naam: Wim Smith, een all rounder bij uitstek.

Misschien dat u al vijf jaar op Te Werve komt. Tien jaar misschien, of zelfs vijfentwintig.

Prima, heel mooi! Maar het haalt het niet bij onze vrijwilliger Wim die al zeker 65 jaar te vinden is op het landgoed. Hij is er nog net niet geboren.

Op z’n vijfde zet Wimpie zijn eerste stappen op Te Werve, vader werkt bij de Shell, het gezin maakt met veel plezier gebruik van de recreatiemogelijkheden van het gebied. Hij blijkt een waterratje dat graag in het Meer duikt. Een begaafde leerling van zwemleraar Croese, die hem het fijne leert van school-en rugslag, crawl en duiken. Op een gegeven moment duikt de jonge sportman zowat elke ochtend in het water. Maar eerst langs Japie de Portier zien te komen. En dat is geen gemakkelijke barrière leert Wim al snel. De man die hem elke dag langs ziet komen weigert de toegang als ie op een ochtend zijn Te Werve-lidmaatschapskaart is vergeten. Ja, Wim heeft geen makkelijke jeugd gehad! En dan het water in: “Als kind vond ik het water altijd zo koud, ik stond te bibberen” zegt ie nu met een grijns. Maar hij hield stug vol. ’s Winters ging ie met de Bataafse Zwemvereniging van Te Werve zelfs naar De Regentes om verder te trainen. Elke derde zaterdag van augustus deed Wim mee aan de 1 kilometer langebaanwedstrijd. De zondag daarna waren er de meerprestatiewedstrijden. Met die ervaring werd ie een succesvol waterpoloër. Toen ie een jaar of 10 was haalde hij méér uit het water dan de wedstrijdbal: samen met een vriendje vonden ze onder de duikplank een mooi glimmend voorwerp. Met vereende krachten legde ze vondst op de wal: een heuse granaat! “Nooit heb ik de zwemmers zó snel het water zien verlaten!” De granaat is op deskundige wijze onklaar gemaakt en afgevoerd. Wees niet bang: ze liggen er niet meer. De Mijnopruimingsdienst heeft een aantal malen het Meer minutieus doorzocht en alles opgeruimd. Later is het Meer zelfs nog voor een deel leeggepompt, zodat er langs de oever een paar meter droog kwamen te liggen en alles nauwgezet onderzocht kon worden op munitie. Hoe dat er kwam? De nazi’s hebben een aantal keren vis uit het Meer gevangen door er een granaat in te gooien en tegen het eind van de oorlog heeft de RAF nogal wat afgevuurd op het Landhuis waarin de SS huisde. Landhuis gemist, tuinmuur en kastanjeboom wel geraakt en ook het Meer.

Inmiddels was Wim op zonnige dagen tussen het zwemmen door ook ijsverkoper op Te Werve. Stilzitten is zijn stijl niet. Nog steeds niet; elke dinsdagmorgen werkt hij met een ploegje vrijwilligers op het terrein: wilgen knotten, struweel maaien, schoffelen, paden schonen. En op de andere dagen kun je hem aantreffen als toezichthouder: “Mag ik even uw lidmaatschapskaart zien”? Zou ie dat van Japie de Portier hebben geleerd?                

MvL 26-7-2020