VREEMDE SNUITER AAN DE WATERKANT

Het gebeurt niet elke dag, maar wel regelmatig: dat er vreemde snuiters lopen over het terrein. Bij sommigen ben je geneigd te denken: “wat mot dat?”. Bij anderen is er vooral verbazing: “Hé, hoe kom jij hier?”. Dat laatste geldt zeker voor de vogel die begin juli een paar keer werd waargenomen. Niet alleen op Te Werve, maar ook in de omgeving van ons landgoed: een zwarte reiger.

Een zwarte reiger, dat wekt verbazing. We kennen allemaal de blauwe en de witte. De eerste is een vaste klant van ons. Ze staan graag langs de rand van het meer, een beetje op afstand van elkaar, maar wel zo dat ze elkaar in het oog kunnen houden. Onverminderd stoïcijns: vooral niet laten merken dat je scherp in de gaten houdt wat er in je omgeving gebeurt. Als je achter een reiger langsloopt draait de kop langzaam mee, tot de rek eruit is. Dan wordt heel snel over de andere schouder verder gekeken.

De witte reiger laat zich niet gauw op Te Werve zien, maar is geen zeldzaamheid in Zuid-Holland.

En dan ineens staat daar, aan de rand van de slotgracht, vlak voor de bamboe tegenover de keuken van het Landhuis, een zwarte reiger. Ik weet uit ervaring dat de onze koks echt voortreffelijk koken, maar dat kan de reden niet zijn van de komst van deze vreemde vogel.

Toch maar eens even zoeken in de vogelboeken. De zwarte reiger bestaat wel degelijk, maar…. niet in onze contreien. Het is een bewoner van het midden van Afrika, over de volle breedte van dat continent ten zuiden van de Sahara. Ook in het oosten van Afrika en op Madagaskar is de vogel thuis. Alles kan natuurlijk en iedere vogel is welkom, maar dat dit een echte Afrikaan is, dat geloven we niet.

Waarschijnlijker is dat het gaat een blauwe reiger met melanisme. Dat is het tegenovergestelde van albinisme. Gaat het bij dat laatste om een gebrek aan pigment, bij melanisme is er juist een teveel van. Het komt weinig voor, maar echt zeldzaam is het niet. Bij zeehonden en herten is het bekend. En we kennen het allemaal van schapen: het zwarte schaap. Ook bij vossen komt het voor; zwarte vossen worden dan heel chique zilvervos genoemd.

Voor dat melanisme als verklaring gelden een paar argumenten. Onze eigen vreemde vogel heeft duidelijk toch iets meer wit op zijn kop dan een echte zwarte reiger. Het tweede argument is de houding van onze vogel: zwarte reigers spreiden hun vleugels uit bij het foerageren. “Klokreigers” worden ze daarom in het Duits wel genoemd. Onze reiger hebben we zo niet zien staan.  

Nou ja, het blijft gissen. Een bijzondere ervaring was het wel. Ook een medewerker van het hoveniersbedrijf - toevallig werkzaam op ons terrein - was de vogel direct opgevallen. Hij heeft er meteen een foto van genomen. Bedankt Ger!

MvL 13-7-2020