PATSERS IN HET PARK

Ze houden zich nu koest, laten zich niet zien, blijven buiten beeld: de rode patsers.
Maar zo halverwege de herfst liepen ze arrogant rond bij de botenloods en het pomphuisje:  Amerikaanse rivierkreeften. 
Wie een tijdje langs de steile waterkant stond zag ze achter elkaar zó uit het water lopen, het pad op gaan. Naar wie of wat? Waarschijnlijk naar een ander water op zoek naar een leuke partner. Alsof wij niet genoeg oppervlaktewater hebben! Maar ja, het gras in de andere weide blijft toch altijd groener.    
Wie 'm ziet zal het direct beamen: dit is geen vriendelijk aaibaar huisdier maar een narrige patser. Rood als een kreeft, maar schaamteloos. Zodra je in zijn buurt komt gaat ie recht overeind staan en bedreigt je met z'n felrode scharen. Met 15-20 centimeter lengte imponeert ie zonder twijfel.
Onze fotograaf Rob Mostert is met z'n camera op de grond gaan liggen om dat mooi in beeld te brengen. (De fotograaf is bij deze actie gelukkig niet gewond geraakt).

Moeten we blij zijn met deze "aanwinst"? Nou nee, deze rode Procambarus clarkii is waarschijnlijk nog niet zo heel lang geleden ergens in Nederland door aquariumhouders of restaurateurs in de dichtstbijzijnde sloot geparkeerd, maar plant zich razendsnel voort. Gecombineerd met z'n vermogen om hele stukken over land te lopen leidt dat tot een snelle verspreiding over een groot gebied. In het water gedraagt ie zich als een beest. De kreeft knipt door wat ie tegen komt: plant of dier. En de holen die net onder de waterlijn worden gegraven leiden tot een flinke aantasting van de oever.
Wat doen we er aan? Sommige mensen zetten graag een kreeftje op hun menu. De rode patser schijnt er heel geschikt voor te zijn. Maar er is ook een ander die er op aast: kraaien.
De hele maand september en oktober waren er twee kraaien die opvallend vaak langs de tent van Te Werve Buiten rond stapten: onmiskenbaar op zoek naar een lekker hapje uit de sloot tussen pomphuis en botenloods. Met een handige manoeuvre van hun snavel kieperden ze de kreeft voorzichtig op zijn rug. Dan kan ie weinig kanten meer op! 
Aan de onderkant zijn kreeften erg kwetsbaar: een kraaiensnack bij uitstek. Hulde aan de zwarte kraai!

MvL 
22-11-2019