Begin mei liepen twee strak afgetrainde jonge mannen rond het voormalige voetbalveld. De één met een felrood T-shirt, de ander met een fel geel shirt. Ze liepen “even” een rondje of 20, in heel hoog tempo. Geen idee wie het waren, maar laten we zeggen het type Ghebreslassie.
Terwijl ik het wandelpad stond schoon te schoffelen, vlogen ze als een speer langs me heen. Dat deed me sterk denken aan een andere speer die hier eerder rondvloog: de fameuze Fanny Blankers-Koen. Destijds over de hele wereld bekend als de vliegende huisvrouw en als The Flying Dutchman. En snel was ze: wereldkampioene en Olympisch titelhoudster. Zij trainde diverse malen op Te Werve.
Eén van de eerste verenigingen op ons landgoed was de Afdeling Atletiek. Inmiddels 97 jaar geleden opgericht. Deze Afdeling, geleid door een sterke voorzitter - Barel Veen - wist het voor elkaar te krijgen dat er een echte sintelbaan werd aangelegd, een baan die aan de hoogste standaarden voldeed. Aangelegd door vrijwilligers! Tijdens officiële wedstrijden sneuvelde het ene na het andere nationale record. In 1931 werd er met 11.2 seconden zelfs een wereldrecord gevestigd op de 100 yards voor dames. De wedstrijden trokken 7.000 toeschouwers verdeeld over die zaterdag en zondag.
Ook na de oorlog trok de baan weer veel belangstelling. De Nederlandse Olympische ploeg streek er een paar weken neer ter voorbereiding op de Olympische Spelen van 1948. Onder hen – wie weet het niet? – Fanny Blankers-Koen. Tijdens die Spelen liep Fanny als vierde mee in het Nederlandse estafette-team (zie foto), met Xenia Stad-de Jong, Netty Witziers-Timmer en Gerda van der Kade-Koudijs. Vlak voor de finale was ze zoek: waar is Fanny? Wel, ze was even een regenjas gaan kopen, maar nog net op tijd voor de race. Toen zij als vierde het stokje overnam stond het team op de derde plaats. Een sprintje van Fanny bracht het team tóch nog de overwinning. Blankers-Koen, een legende: 57 nationale records, 12 wereldrecords, vier gouden medailles op de Olympische Spelen van 1948, drie keer goud bij de Europese Kampioenschappen in Brussel. Op 7 augustus 1955 won ze haar laatste Nederlandse titel. Een ongelooflijk sterke atlete. Wie weet heeft het sintelbaantje van Te Werve daaraan nog bijgedragen…..
MvL 10-5-20
Bronnen: https://en.wikipedia.org; Historiek.net; Rondom de Duiventoren, Natuur- en Cultuurhistorische Vereniging.
Foto: Olie, Nederlands Maandblad voor het personeel van de Koninklijke/Shell Groep, augustus 1948
Geen opmerkingen:
Een reactie posten